Gianduja e sò codin
Mentre i tornava da la Tesorera ciapand la strà ch’a men-a al Valentin, ëm sento për daré na man grossera, ch’ëm ciapa për la giaca e am dis: “ E bin? Coma vala, car amis, a l’è-lo vera ch’it veule ancora adess porté 'l codin? Lo sasto nen ch’a son andàit për tèra, e ch’as na ved pì nen an tut Turin? ” Oh brut faseul! Franch un faseul da mnestra! I son nen padron 'd fé com’i veuj? Fòra dla libertà, pì gnente an resta. I soma indipendent, lìber; e peui, chi l’ha 'l codin l’é segn ch’a l’ha la testa e le teste a son ràire al di d’ancheuj…
poesia in piemontese scritta da San Giovanni Bosco
|