Gianduja e sò codin             

Mentre i tornava da la Tesorera
ciapand la strà ch’a men-a al Valentin,
ëm sento për daré na man grossera,
ch’ëm ciapa për la giaca e am dis: “ E bin?

Coma vala, car amis, a l’è-lo vera
ch’it veule ancora adess porté 'l codin?
Lo sasto nen ch’a son andàit për tèra,
e ch’as na ved pì nen an tut Turin? ”

Oh brut faseul! Franch un faseul da mnestra!
I son nen padron 'd fé com’i veuj?
Fòra dla libertà, pì gnente an resta.

I soma indipendent, lìber; e peui,
chi l’ha 'l codin l’é segn ch’a l’ha la testa
e le teste a son ràire al di d’ancheuj…

poesia in piemontese scritta da San Giovanni Bosco