4
giugn 1969
Ij na giornà afusa,
anche se l'era anconen istà,
e me col dop mesdì,
in travaj veuriva fé,
paraj na saldatris da n'amis son fami presté.
Peu per coj cussinèt sbluché,
in pòch ad petròlio son andà a sirché,
ansima a-i cussinat a j'heu ancomansalo versé,
ma vist che lolè 'l veuriva nan girè,
cola saldatris j'heu decidì d'anvisché.
An mes a feu a son trovami,
mich che na splua 'n terà lè drocà,
e mi sol j'era 'n ca.
An terà am sòn rotolà,
con el man col feu a j'heu smortà.
An'ajut a j'è rivà,
n'auzen, che a fum ava notà,
an tla cort da mè ca.
L'ava na caplin-a an testa,
u smijava na sbariva passaròt,
con cola camisa s-ciancà,
bleu del verderam e quadretà.
Mich ma vist an midanda,
tut ravì, in bròij a piantà disanda;
Monta su , e a l'ospidal mà portà.
Gnanca 'n can jaugor nan,
er mal da mè provà,
tant che 'l dolor an tla neucc an còma ma portà,
e an tla ment me j'heu smentià,
ben singh longhi giornà.
Dòp si dì quand am sòn svijà,
le dauzen na magna j'heu trovà,
che còn sò vos m'an diva:
Luciano 't dròmi!
Ma quand a pens,
a si moment cativ,
masmija 'd ricordè in sògn,
mi disteis e andromì
sota na pianta 'd pom,
con me mari lè dauzen,
che parlanda sansa vos,
a m'an dis còn in soriresen;
Svijti, dai su ven,
bita tuta a tò volontà,
andròmti nan, per carità!
ven, sforzti, dai dami na man,
da sa stansia 't peuri sòrti,
se a tò volontà a mòla nan!
E paraij re capità,
me mari an t'is sògn ma jità,
anche se da quatr agn l'era morta,
n'atra vota ma catà!
Grassij mama, grassij volontà,
grassij a voij mi sòn què a contè,
loch che me capità,
'l quat ad giugn ad trantequat agn fà!
|