Tèra
monfrin-a
A j'heu facc in sògn
e desvijandmi da scosson,
pirchè a j'ava nan digerì,
luch j'ava mangià el dop mesdì
ant is sògn m'asmijava d'essi impurtant:
tucc am basavo, am riverivo
come in president,
e lontan voghiva
in paesagi ch'a conziva
ma sava pròpi nan vanda as trovaisa
pirchè a j'era del ca me al me paìs,
e del strà che al me paìs
a-i son nan e pura col strà
me j'ava freguentà.
Paraj pensanda vanda j'era
an ven davsin na faccia forestera
ch'a m'an dis
che a j'era an paradis.
Me stupì a j'heu daje per risposta
che arcordava nan d'essi trapassà,
e che anveci m'asmijava
d'essì a cà.
Col personagi an poch stramb
a l'ha piami per man
e an s'in brichet a l'ha portami,
e da lì con in segn del dì
a l'ha dimi:
"Baica 'n po' lè, cost a l'è Castearfè!"
A m'asmijava che el fijssa ant la bambasin-a
vist da col pòst a mesa colin-a
con la nebia tuta antorn.
"Ma baica anche 'n poch pì an là !"
Am dis col personagi stramb;
E me ausanda jeui a vugh Portacomè,
el bric Pojan,
ma vogh anche an poch pì lontan:
Isola, Mongarden e Tani,
che a j'ascor davsen.
Cola faccia forastera adess m'asmija ad conzila,
m'asmija che el sia........
Si, j'ei propi anduinà,
ma quand l'heu conzia,
chila a l'è sparia
Ad corp amson svijà,
e svijandmi a jò pensà
a loc che j'ava sognà,
sa tèra del monfrà,
che tant a cheur ma stà,
e che an dispjas dovaj lasse,
quand, in dì che sper lontan,
i me oij a sareran.
|