|
Duj
etto d'ancjuč
Jem-amni stč d'avzen a me
ną famija che da Padova a ven,
er sņ parlč
poesia, arč
poich majs ajč pasą,
da quand są famija,
quč ra stą,
e lor ajan ancominsą,
i dui dialet mescją.
A rč paraj che rč capitą,
is contratamp,
che mes paijs arą sbarivą,
savanda che cule che lur ciamo "Sardee"
nujac ancjuč ai ciamuma,
e par fč voghi che lor,er piemontajs, javu amparą,
anta drugheria der paijs,
ną maten sč presentą,
cul'om paduvan,
e a rą servanta arą ordiną
che chial duj ettu ad ciurla...
er vuriva catą.
Ar senti si paroli, cula servanta
arč scapą,
e subit arą ai carabinič telefuną,
ir marescial di carabinič,
quand arč rivą,
cul'om arą interugą,
luc cher vuria catč da są servantą ?
cul'om sbarivą
arą ripetģ,
mi vurria cumprč due etti de ciurla
per piaser,
ma cul marescial a mal capģ,
e rą die ad feje in sagn coi dģ,
se lģ iera luc che chiel er vuriva catč,
Paraj cul' om bajcanda angir per is negosci,
anter bancon arą vist cula tola stagnigną,
con andan r'anciuč, che chial er vuriva catą,
e con in dģ rą faje in segn, lulģ.....
Cula servanta anlura a lą servi,
disendie con vus grosa,
Suquģ as ciamu anciuč, beli qui.....
e ir prublema arč finģ.
|
