Tòjo
Bondì Tòjo, at zij ancora que,
meno mal armeno ansema a Te
an pòss sfughé.
An tiss mond 'd falabrach
a nja capita tucc ij dì
'd ròbi che gnanca ij pì cagnass,
's verguniju 'd dì.
E te can tò statura,
d'ansima 's piedistal,
't fai finta 'n nan capì,
e si gavadi a tucc 't lassi di.
Ma varda mich sima amnì,
ij can a-j bitoma 'r fadi,
e ij cristian a-j lasoma deperì.
Però a si pòver Crist,
a-j dima che stan ben,
che tutt ar luss, che sima sempri prim,
che j'oma tutt e fin-a 'd pù,
dluch che j'avo an gioventù!
Tòjo t'haj capì,
'n fan cherdi che noi sima 'n lordì,
che soma nan loch che dima,
che loch che dima,
a lo dima tant per dì.
Tòjo, sbasa ' pòch sa sguard,
baica le suta, suta a te,
baica a sa gent che ansima 'r bancareli
'r merco a ven caté,
Tòjo 't veugraj che son nan bali,
loch 's sent a dì !
'T veugrai
che gnente a re cambiaji da quand j'han bitati li!
|