Chi
sòn
Me ven da col carsà
che ij nòcc vegg j'han tant amà,
vanda ij nòcc predecessor
tant j'han lassà 'n strassivor,
per podeij alvé ern masnà.
Ven da coj camp 'd gran òd merja,
vanda cola gent an mess a-j vataròn,
scrulandsi coj tavan,
pasiant e testardamant j'han travajà.
Ven da coli colin-e
na vòta carjà 'd vigne,
alegri an ogni stagion,
adcò quand a brin-a
a vendemmiava ses mais prima.
Ven da colì stali,
da coj paìs,
vanda orgòji e sapiensa,
j'ero a provvidensa,
j'ero l'amnì.
Testardamant aspet,
nen na riconosensa,
ma aspet che que,
an mess a sì, carsà
an sì camp, an si stali,
as nòst paìs,
as nòstr Monfrà,
che au decidi 'd torné,
e is dialat, ansema fé continué.
TRADUZIONE
Chi sono
Io vengo da quelle strade Che i nostri vecchi hanno tanto amato, dove i nostri predecessori hanno tanto sudato,
per poter allevare i propri figli. Vengo da qui campi di grano o granoturco, dove quella gente in mezzo alle zolle, scrollandosi i tafani, tranquillamente ma con testardaggine hanno sudato. Vengo da quelle colline coperte di vigne, allegre in ogni stagione, anche quando la brina vendemmiava sei mesi prima. Vengo da quelle stalle, da quei paesi, dove orgoglio e sapienza, erano la provvidenza, erano l'avvenire. Testardamente aspetto, non una riconoscenza, ma aspetto che qui, in mezzo a queste, strade in questi campi, in queste stalle, al nostro paese, al nostro Monferrato, che vi decidete di ritornare, e questo dialetto, insieme, far continuare.
|