Astesan
Mì veuj parlevi an astesan
Come parlavo ij nòcc ansian
col linguagi a la man
quand tucc parlavo nostran,
come parlavo ij mè, ij tò ansian,
e si paroli vagh arsirchè
pirchè an dispiasrìa perdi is parlé.
Ricord con amaressa
col lettri che rivavo dai nòcc American,
coj che la a-j'han dovì andé,
per trovè in tòch ad pan,
ij-na an particolar an ven da ricordé,
cola 'd magna Minòta,
che del novsent a n'America,
a dovì andé,
pirchè què a-j'era nan da mangé.
Dòp tancc agn a l'ava in dì rispondì,
a na letra vanda a-j'era la notissia,
dla mòrt ad sò sorela,
ma sicome chila a sava nan,
a scrivi, anlora a detava al sò òm,
che l'era emilian,
e paraij me pari quand sa lettra l'ha ricevì,
a l'ha lesila pian pian,
per podei capì,
loch che magna Minòta a voriva dì,
sa lettra an pòchi paroli a diva soqué;
dimaggio per mia sorela,
che l'é pù nan l'é.
Chila sicuramant a l'ha dicc,
dermagi per mia sorela,
ma l'emilian con so' linguagi,
dimaggio a l'ha scrivì,
a-i è nan da ridi per si boro,
che soens a-i capitava, j'è da piansi,
per si nòcc vegg,
che j'han bitaglia tuta,
per porteni fin-a qué,
continuanda a manteni el sò parlé.
Nojacc anveci sensa riverensa,
is dialat vorima asmantié,
nojacc per fessi bei italian vorima parlé,
ma nojacc che ant a bambasina simà nà,
as ricorduma nan,
del fatighi che a-j'han facc,
nojacc el mond vorima nan fermé,
e cherdima che parlanda n'at linguagi,
el mond al vaga pù nan andré.
Andrè al torna pù,
per tanc linguagi che noj podima amparé,
is mond al và nen a l'andré,
cercoma anlora con bona volontà,
astesan nujacc continué a parlé.
|